rozmownie

From rozmowny +‎ -ie. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔzmɔvɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔzmɔvɲɛ/

rozmownie

1. conversationally; while conversing; during conversation
   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 30, 13:

     Ani za morzem postawyono iest (sc. przykazanie), aby ge rosmownye powyedzal (ut causeris et dicas, Biblia taborska: aby sie rozmluwie řekl)

     [Ani za morzem postawiono jest (sc. przykazanie), aby je rozmownie powiedział (ut causeris et dicas, Biblia taborska: aby sie rozmluwie řekl)]

• Polish: rozmownie

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozmownie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• rozmównie (obsolete)

Inherited from Old Polish rozmownie. By surface analysis, rozmowny +‎ -ie.

• Rhymes: -ɔvɲɛ
• Syllabification: roz‧mow‧nie

rozmownie (comparative rozmowniej, superlative najrozmowniej)

1. conversationally; talkatively (in a way tending to talk or speak freely or often)

• rozmownie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmownie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozmownie”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozmównie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmownie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 654
• rozmownie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego