rozmawianie

From rozmawiać +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔzmaːvjaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔzmɒvjaɲe/

rozmawianie n

1. verbal noun of rozmawiać
   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXV, page 179:

     Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum czasthe roszmavyanye s mąsczysznamy

     [Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum częste rozmawianie s mężczyznami]

• Polish: rozmawianie

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozmawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• rozmawanie (Middle Polish)

Inherited from Old Polish rozmawianie. By surface analysis, rozmawiać +‎ -anie.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: roz‧ma‧wia‧nie

rozmawianie n

1. verbal noun of rozmawiać

• rozmawianie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmawianie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 649
• rozmawianie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego