eki

Borrowed from Japanese 駅(えき) (eki).

eki

1. A Japanese train station.

• Kei, Ike, kie, EIK

From Proto-Turkic *ẹk(k)i.

eki

1. two

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN
• “eki”, in Luğatçıq (in Russian)

ek +‎ -i

• IPA^(key): [ˈeki]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eki
• Hyphenation: e‧ki

eki (present ekas, past ekis, future ekos, conditional ekus, volitive eku)

1. (intransitive) to begin, start

Conjugation of eki

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		ekas		ekis		ekos
active participle		ekanta	ekantaj	ekinta	ekintaj	ekonta	ekontaj
	acc.	ekantan	ekantajn	ekintan	ekintajn	ekontan	ekontajn
passive participle		ekata	ekataj	ekita	ekitaj	ekota	ekotaj
	acc.	ekatan	ekatajn	ekitan	ekitajn	ekotan	ekotajn
nominal active participle		ekanto	ekantoj	ekinto	ekintoj	ekonto	ekontoj
	acc.	ekanton	ekantojn	ekinton	ekintojn	ekonton	ekontojn
nominal passive participle		ekato	ekatoj	ekito	ekitoj	ekoto	ekotoj
	acc.	ekaton	ekatojn	ekiton	ekitojn	ekoton	ekotojn
adverbial active participle		ekante		ekinte		ekonte
adverbial passive participle		ekate		ekite		ekote

infinitive		eki						imperative		eku						conditional		ekus

• komenciĝi

eki

1. plural of eko

eki

1. Rōmaji transcription of えき

eki

1. two

• IPA^(key): /ˈɛː.kɪ/

eki

1. plural of eku

eki

1. (non-standard since 2012) past participle of aka

eki

1. accusative singular of ek
2. third-person singular possessive of ek

eki

1. accusative singular of ek

• IPA^(key): /ə˧.ki˧˥/

ekí

1. Alternative form of ki (“horn”)

• Lukram Himmat Singh (2013) A Descriptive Grammar of Zou, Canchipur: Manipur University, page 41