προσῳδία

From πρός (prós, “to”) +‎ ᾠδή (ōidḗ, “song”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā).

προσῳδῐ́ᾱ • (prosōidíā) f (genitive προσῳδῐ́ᾱς); first declension

1. a song with an accompaniment
2. (grammar) the tone or pitch of a word
3. diacritic mark

• (προσῳδίαι ἑλληνικαί) προσῳδία; βαρεῖα ⟨ ` ⟩, βραχεῖα ⟨ ˘ ⟩, δασεῖα ⟨ ῾ ⟩, διαίρεσις ⟨ ¨ ⟩, κορωνίς ⟨ ᾽ ⟩, μακρά ⟨ ¯ ⟩, ὀξεῖα ⟨ ´ ⟩, περισπωμένη ⟨ ῀ ⟩, προσγεγραμμένη ⟨ ι ⟩, ὑπογεγραμμένη ⟨ ͺ ⟩, ψιλή ⟨ ᾿ ⟩ ^{(Category: grc:Diacritical marks)}

• Latin: accentus (calque)
• Latin: prosōdia
  • English: prosody
  • German: Prosodie, Prosodik

• “προσῳδία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προσῳδία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προσῳδία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette