wio

wio

1. addiction

• weho

wīo m

1. kite (bird of prey)

• "wīo" in Köbler, Gerhard, Althochdeutsches Wörterbuch (6th edition 2014)
• Viktor Hugo Suolahti (1909) “Weihe”, in Die deutschen Vogelnamen : eine wortgeschichtliche Untersuchung‎^[1] (in German), page 356

Probably a relic imperative of Polish wiać (“to run, to flee”), analogical to unrelated Bulgarian дий (dij).

Alternately a colloquial variation of the imperative of Polish wieźć (“to drive, to carry on a cart or a wagon”), ultimately from Proto-Slavic *vezti.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔ
• Syllabification: wio

wio

1. used to direct horses to move forward; giddyup

   Synonym: (dialectal) hetta

   Antonyms: prr, (dialectal) tprrruu

• wio in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Matlakowski (1891) “wio”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 372