voorbinden
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
Etymology
Pronunciation
Verb
voorbinden
- (transitive) to fasten before someone or something
Conjugation
| Conjugation of voorbinden (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voorbinden | |||
| past singular | bond voor | |||
| past participle | voorgebonden | |||
| infinitive | voorbinden | |||
| gerund | voorbinden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | bind voor | bond voor | voorbind | voorbond |
| 2nd person sing. (jij) | bindt voor, bind voor2 | bond voor | voorbindt | voorbond |
| 2nd person sing. (u) | bindt voor | bond voor | voorbindt | voorbond |
| 2nd person sing. (gij) | bindt voor | bondt voor | voorbindt | voorbondt |
| 3rd person singular | bindt voor | bond voor | voorbindt | voorbond |
| plural | binden voor | bonden voor | voorbinden | voorbonden |
| subjunctive sing.1 | binde voor | bonde voor | voorbinde | voorbonde |
| subjunctive plur.1 | binden voor | bonden voor | voorbinden | voorbonden |
| imperative sing. | bind voor | |||
| imperative plur.1 | bindt voor | |||
| participles | voorbindend | voorgebonden | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||