opóździć

Inherited from Proto-Slavic *o(b)pozditi (sę). By surface analysis, o- +‎ pozdny +‎ -ić.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔpɔːʑd͡ʑit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔpoʑd͡ʑit͡ɕ/

opóździć pf

1. (reflexive with się) to be late, to not make it in time
   • 1882 [End of the 15th century], Emil Kałużniacki, editor, Kleinere altpolnische Texte aus Handschriften des XV. und des Anfangs des XVI. Jahrhunderts‎^[1], page 274:

     Et sic supra morem solitum (Jezus) tardavit, oposzdzyl syą, vsque ad noctem

     [Et sic supra morem solitum (Jezus) tardavit, opoździł się, vsque ad noctem]

• Polish: opóźnić

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “opóździć się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN