lpieć

Inherited from Proto-Slavic *lьpěti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /lʲpjɛ(ː)t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /lʲpjɛt͡ɕ/, /lʲpjet͡ɕ/

lpieć impf

1. (attested in Greater Poland) to adhere, to cling

   Synonyms: przystawać, przywirać

   • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], Greater Poland, pages 93, 20:

     Aza lpy przy tobie stoliecz zloszczy (numquid adhaeret tibi sedes iniquitatis)?

     [Aza lpi przy tobie stolec złości (numquid adhaeret tibi sedes iniquitatis)?]

• Middle Polish: lpieć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “lpieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish lpieć.

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈlpjɛt͡ɕ/, /ˈlpjet͡ɕ/

lpieć impf

1. (intransitive, Middle Polish) to adhere, to cling

   Synonyms: przylegać, przywierać

First person singular present: lpię

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “lpieć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Brückner, Aleksander (1927) “lgnąć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna