doordrijven
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
Etymology
Pronunciation
Verb
doordrijven
- (transitive) to push through, to carry through (against resistance)
Conjugation
| Conjugation of doordrijven (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | doordrijven | |||
| past singular | dreef door | |||
| past participle | doorgedreven | |||
| infinitive | doordrijven | |||
| gerund | doordrijven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | drijf door | dreef door | doordrijf | doordreef |
| 2nd person sing. (jij) | drijft door, drijf door2 | dreef door | doordrijft | doordreef |
| 2nd person sing. (u) | drijft door | dreef door | doordrijft | doordreef |
| 2nd person sing. (gij) | drijft door | dreeft door | doordrijft | doordreeft |
| 3rd person singular | drijft door | dreef door | doordrijft | doordreef |
| plural | drijven door | dreven door | doordrijven | doordreven |
| subjunctive sing.1 | drijve door | dreve door | doordrijve | doordreve |
| subjunctive plur.1 | drijven door | dreven door | doordrijven | doordreven |
| imperative sing. | drijf door | |||
| imperative plur.1 | drijft door | |||
| participles | doordrijvend | doorgedreven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
References
- Van Dale, 11. edition (1984)