कनीन

Sanskrit

From Proto-Indo-Aryan *kaníHnas, from Proto-Indo-Iranian *kaníHnas, from Proto-Indo-European *ken- (“new, fresh”) (whence also कन्या (kanyā́, “girl, virgin, daughter”)) + *-iHnos. Cognate with Avestan 𐬐𐬀𐬌𐬥𐬈 (kaⁱne, “maiden”), Latin re-cēns (“recent; fresh; young”), Ancient Greek καινός (kainós, “new”).

कनीन • (kanī́na) stem (comparative कनीयस्, superlative कनिष्ठ)

Masculine a-stem declension of कनीन (kanī́na)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कनीनः kanī́naḥ	कनीनौ / कनीना¹ kanī́nau / kanī́nā¹	कनीनाः / कनीनासः¹ kanī́nāḥ / kanī́nāsaḥ¹
Vocative	कनीन kánīna	कनीनौ / कनीना¹ kánīnau / kánīnā¹	कनीनाः / कनीनासः¹ kánīnāḥ / kánīnāsaḥ¹
Accusative	कनीनम् kanī́nam	कनीनौ / कनीना¹ kanī́nau / kanī́nā¹	कनीनान् kanī́nān
Instrumental	कनीनेन kanī́nena	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनैः / कनीनेभिः¹ kanī́naiḥ / kanī́nebhiḥ¹
Dative	कनीनाय kanī́nāya	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनेभ्यः kanī́nebhyaḥ
Ablative	कनीनात् kanī́nāt	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनेभ्यः kanī́nebhyaḥ
Genitive	कनीनस्य kanī́nasya	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनानाम् kanī́nānām
Locative	कनीने kanī́ne	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनेषु kanī́neṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of कनीना (kanī́nā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कनीना kanī́nā	कनीने kanī́ne	कनीनाः kanī́nāḥ
Vocative	कनीने kánīne	कनीने kánīne	कनीनाः kánīnāḥ
Accusative	कनीनाम् kanī́nām	कनीने kanī́ne	कनीनाः kanī́nāḥ
Instrumental	कनीनया / कनीना¹ kanī́nayā / kanī́nā¹	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनाभिः kanī́nābhiḥ
Dative	कनीनायै kanī́nāyai	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनाभ्यः kanī́nābhyaḥ
Ablative	कनीनायाः / कनीनायै² kanī́nāyāḥ / kanī́nāyai²	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनाभ्यः kanī́nābhyaḥ
Genitive	कनीनायाः / कनीनायै² kanī́nāyāḥ / kanī́nāyai²	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनानाम् kanī́nānām
Locative	कनीनायाम् kanī́nāyām	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनासु kanī́nāsu
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of कनीन (kanī́na)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कनीनम् kanī́nam	कनीने kanī́ne	कनीनानि / कनीना¹ kanī́nāni / kanī́nā¹
Vocative	कनीन kánīna	कनीने kánīne	कनीनानि / कनीना¹ kánīnāni / kánīnā¹
Accusative	कनीनम् kanī́nam	कनीने kanī́ne	कनीनानि / कनीना¹ kanī́nāni / kanī́nā¹
Instrumental	कनीनेन kanī́nena	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनैः / कनीनेभिः¹ kanī́naiḥ / kanī́nebhiḥ¹
Dative	कनीनाय kanī́nāya	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनेभ्यः kanī́nebhyaḥ
Ablative	कनीनात् kanī́nāt	कनीनाभ्याम् kanī́nābhyām	कनीनेभ्यः kanī́nebhyaḥ
Genitive	कनीनस्य kanī́nasya	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनानाम् kanī́nānām
Locative	कनीने kanī́ne	कनीनयोः kanī́nayoḥ	कनीनेषु kanī́neṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) “कनीन”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0248/3.
Otto Böhtlingk, Richard Schmidt (1879-1928) “कनीन”, in Walter Slaje, Jürgen Hanneder, Paul Molitor, Jörg Ritter, editors, Nachtragswörterbuch des Sanskrit [Dictionary of Sanskrit with supplements] (in German), Halle-Wittenberg: Martin-Luther-Universität, published 2016
Mayrhofer, Manfred (1992) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎^[1] (in German), volume 1, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 297
Pokorny, Julius (1959) “563”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 563